dimanche 21 novembre 2010

Hermann Hesse - Siddhartha



"Ormana gideceksin ve bir Samana olacaksin," diye basladi konusmaya. "Baktin ki ormanda mutluluga kavustun, don gel ve ogret bana mutluluk neymis. Dus kirikligina mi ugradin, yine don gel, yine seninle birlikte tanrilara sungular sunalim.

***

Dunyanin aci bir tadi vardi,eziyetti yasamak

***

Hikmetini ve icyuzunu ogrenmek istedigim sey, Ben'di. Kurtulmak, alt etmek istedigim sey, ben'di. ama alt edemedim, sadece yanilttim, sadece kactim ondan, sadece saklanip gizlendim. Dogrusu dunyada benim bu Ben'im kdar, bu yasiyor oldugum, Siddarthe oldugum bilmecesi kadar kafami baska hicbirsey kurcalamadi. Ve dunyada kendim kadar, Siddhartha kadar az bildigim baska hicbirsey yok.

***

"sen de irmaktan ogrendin mi o gizi, zaman diye birsey olamdigini?"

***

Zaman asilir asilmaz, zaman dusuncesi kafadan cikarilir cikarilmaz dunyadaki butun guclukler, butun dusmanlikalr silinip gitmiyor mu, yenilgiye ugratilmiyor muydu?

***

Bu yinelenis, ugursuz bir cember icinde bu donup durma, bir komedi, tuhaf ve aptalca birsey degil miydi?

***

2 commentaires: